Maria Valtorta 241.
241. Povolanie Filipovej dcéry. Príchod do Magdaly a podobenstvo o stratenej drachme
2. august 1945
1 Loďka sa plaví popri brehu z Kafarnauma do Magdaly.
Mária z Magdaly po prvýkrát zaujala svoju obvyklú polohu po obrátení sedí na dne loďky pri Ježišových nohách, zatiaľ čo on ako zvyčajne sedí na jednej z lavičiek loďky. Jej tvár je dnes úplne iná ako včera. Ešte to nie je rozžiarená tvár Magdalény, ktorá beží v ústrety svojmu Ježišovi vždy, keď príde do Betánie, ale nevidno v nej už strach a útrapy. A oči, prv sklopené — keďže predtým boli bezočivé —, sú teraz vážne a pokojné. V ich dôstojnej vážnosti sa občas mihne iskierka radosti, keď počúva Ježiša, ako sa rozpráva s apoštolmi, so svojou matkou či s Martou.
Hovoria o dobrote Porfýrie, takej jednoduchej a pritom tak veľmi milujúcej, hovoria o srdečnom prijatí Salome i o manželkách Bartolomeja a Filipa, ktorý povie: „Keby dievčatá neboli ešte také mladučké a matka by nebola proti tomu, aby chodili po cestách, i ony …Více
Maria Valtorta 68.
68. UZDROWIENIE JOANNY, MAŁŻONKI CHUZY, W POBLIŻU KANY
[por. Łk 8,2-3] Napisane 8 lutego 1945. A, 4426-4437
Uczniowie są na tyłach domu, w trakcie wieczerzy, spożywanej w wielkiej
pracowni Józefa. Warsztat służy za stół i wszystko, co potrzebne, znajduje się
na nim. Widzę, że pracownia służy także za pomieszczenie do spania. Na dwóch
innych stołach stolarskich, zmienionych na posłania, są maty. Wzdłuż murów
postawiono niskie łóżka (maty na drewnianych listwach).
Apostołowie rozmawiają ze sobą i z Nauczycielem.
«A więc to prawda, że udajesz się na Liban?» – dopytuje się Iskariota.
280
«Nigdy nie czynię obietnic, aby ich potem nie wypełnić. A to obiecałem dwa
razy: pasterzom i piastunce Joanny, małżonki Chuzy. Czekałem pięć dni, jak
powiedziałem, i dla pewności dorzuciłem jeszcze dzisiejszy dzień. Jednak teraz
odchodzę. Pójdziemy po wschodzie księżyca. Droga będzie długa, nawet jeśli
przepłyniemy łodzią do Betsaidy. Jednak chcę dać tę radość Memu sercu
pozdrawiając także …Více
Maria Valtorta 240.
240. V Betsaide u Porýrie a Marziama, ktorý naučí Magdalénu Ježišovu modlitbu
1. august 1945
1 Na Galilejské jazero sa vrátil pokoj. Všetko je krajšie ako pred búrkou, lebo sa očistilo od prachu. Vzduch je úplne čistý a pri pohľade na oblohu máte dojem, že je vyššie, že sa nadľahčila... Je ako takmer priehľadný závoj prestretý medzi zemou a jasom raja. Jazero odzrkadľuje túto dokonalú modrosť a tichučko sa usmieva svojou tyrkysovou vodou.
Začína sa brieždiť. Ježiš s Máriou, Marta a Magdaléna nastupujú na Petrovu loďku. Okrem Petra a Ondreja sú s nimi Horlivec, Filip a Bartolomej. Matúš, Tomáš, Ježišovi bratranci a Iškariotský sú na druhej loďke, patriacej Jakubovi a Jánovi. Plavia sa priamo do Betsaidy. Krátka cesta, pri ktorej napomáha priaznivý vietor. Zdolajú ju za niekoľko minút.
Keď už majú pristáť, Ježiš povie Bartolomejovi a jeho neoddeliteľnému druhovi Filipovi: „Vy pôjdete upovedomiť svoje manželky. Dnes prídem k vám domov." A veľavravne pozrie na oboch.
„Pôjdeme …Více
Maria Valtorta 67.
67. «NATURA LUDZKA APOSTOŁÓW – JAKŻE ONA CIĄŻYŁA!»
Napisane 13 lutego 1944. A, 1813-1818
Jezus mówi:
«Mały Janie, dziś jest wiele pracy. Jednak jesteśmy spóźnieni o jeden dzień, a
nie możemy działać powoli. Udzieliłem ci siły na tę dzisiejszą pracę. Dałem ci
cztery rozmyślania, abyś mogła mówić o cierpieniach Maryi i Moich, które
przygotowywały Mękę. Miałem mówić o tym wczoraj, w sobotę, w dniu
poświęconym Mojej Matce. Ale miałem nad tobą litość. Dziś nadrabiamy
stracony czas. Po cierpieniach, jakie dałem ci już poznać, Maryja miała i te
[cierpienia]. A Ja wraz z Nią.
Moje spojrzenie czytało w sercu Judasza Iskarioty. Nikt nie powinien myśleć, że
Boża Mądrość nie była zdolna zrozumieć tego serca. Jednak, jak powiedziałem
Mojej Matce, trzeba nam go było. Biada mu za to, że był zdrajcą! Jednak był to
zdrajca, który – powtarzam to – był nam potrzebny. On nie był szczery. Był
przebiegły, chciwy, rozwiązły, był złodziejem. Z drugiej jednak strony – był
inteligentny i bardziej …Více
Maria Valtorta 239.
239. Podobenstvá o rybách a o perle, poklad starej a novej náuky
31. júl 1945
1 Všetci sa zišli v priestrannej hornej miestnosti. Prudká búrka prešla do vytrvalého dažďa, ktorý sa chvíľami zmierňuje, skoro až prestane, a potom sa náhle znova prudko spustí. Jazero dnes samozrejme nie je modré, ale žltasté, zbrázdené penou pri nárazoch vetra a lejaka, a olovnatosivé s bielou penou, keď lejak ustane. Z kopcov steká voda. Dažďom zmäknuté konáre sú ešte zohnuté, niektoré polámal vietor a visia zo stromov. Kopy lístia, strhaného krupobitím, lemujú ryhy potôčikov valiacich sa zo všetkých strán a špinavožlté vody sa spolu s lístím, kameňmi a zeminou splavenou zo svahov vlievajú do jazera. Je hmlisto, pod mrakom, ovzdušie je zelenasté.
V miestnosti pri okne s výhľadom na kopce sedia Mária s Martou a Magdalénou a ešte ďalšie dve ženy, o ktorých neviem presne, kto sú. Ale mám dojem, že Ježiš, Mária a apoštoli ich už poznajú, lebo sa tam cítia dobre. Určite lepšie než Magdaléna …Více
Maria Valtorta 66.
66. JEZUS PYTA MATKĘ O SWOICH UCZNIÓW
Napisane 13 lutego 1944. A, 1801-1805
Widzę dom w Nazarecie około dwie godziny po uprzednio opisanej scenie.
Rozpoznaję pomieszczenie, w którym nastąpiło pożegnanie. Wychodzi ono na
mały ogród, w którym wszystkie drzewa są pokryte liśćmi.
Jezus jest z Maryją. Siedzą blisko siebie na kamiennej ławie przysuniętej do
domu. Wydaje się, że jest po kolacji. Wszystkie inne osoby, ktokolwiek to był,
już odeszły i nikogo nie widzę. Matka i Syn rozkoszują się miłą rozmową. Głos
wewnętrzny mówi mi, że jest to jedna z pierwszych wizyt Jezusa w Nazarecie,
po [Jego] Chrzcie, poście na pustyni i przede wszystkim po zgromadzeniu
apostołów. Jezus opowiada Matce o pierwszych dniach głoszenia Dobrej
Nowiny, o pierwszych zdobytych sercach. Maryja chłonie każde słowo z ust
Swego Jezusa. Jest bledsza, szczuplejsza, tak jakby w ostatnim czasie cierpiała.
Pod Jej oczyma rysują się dwie sine obwódki jak u kogoś, kto wiele rozmyślał i
płakał. Teraz jednak jest …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené 238.
238. Príchod Panny Márie s Máriou z Magdaly za búrky do Kafarnauma
30. júl 1945
1 „Dnes bude asi búrka, Učiteľ. Vidíš tam tie olovené mraky, ako sa približujú spoza Hermonu? A vidíš, ako sa vlní jazero? Cítiš, ako sa závany severného vetra striedajú s návalmi horúcich prúdov južného vetra? Vzdušný vír je jasným znamením búrky."
„O aký čas, Šimon?"
„Prv než sa skončí prvá hodina dňa. Pozri, ako sa rybári náhlivo vracajú. Počujú hučať jazero. Onedlho bude aj ono olovené, neskôr sčernie ako smola a potom začne zúriť."
„No vyzerá také pokojné!" povie neveriaco Tomáš.
„Ty rozumieš zlatu a ja vode. Bude tak, ako hovorím. Ani jedna búrka nepríde náhle. Pripravuje sa jasnými znameniami. Voda na povrchu je pokojná, sotva sa trocha vlní, akoby zo žartu. No keby si bol na loďke! Cítil by si, ako tisíce úderov naráža do kýlu a čudne otriasa loďkou. Dolu už voda vrie. Čaká na znamenie z oblohy, a potom uvidíš...! Počká, kým sa severný vietor prepletie s južným! A potom...! …Více
Maria Valtorta 65.
65. JEZUS W DOMU ALFEUSZA I W SWOIM DOMU
Napisane 7 lutego 1945. A, 4411-4425
Jezus znajduje się ze Swymi [uczniami] pośród pięknych pagórków Galilei. Choć
zbliża się zmierzch, słońce jest jeszcze wysoko nad horyzontem. Aby przed nim
się schronić, wędrowcy idą pod drzewami. Prawie zawsze są to drzewa oliwne.
«Za tym wzgórzem jest Nazaret – mówi Jezus. – Kiedy tam dojdziemy,
rozdzielimy się. Juda i Jakub pójdą zaraz do ojca, jak tego pragnie ich serce.
Piotr i Jan dadzą jałmużnę ubogim, którzy z pewnością są przy źródle. Ja wraz z
innymi pójdę do domu na posiłek, a potem pomyślimy o odpoczynku.»
«Pójdziemy do dobrego Alfeusza. Obiecaliśmy mu to zeszłym razem. Ale ja
pójdę tylko po to, by go powitać, bo łóżko oddaję Mateuszowi, który nie jest
jeszcze przyzwyczajony do spania na twardym [posłaniu]» – mówi Filip.
269
«Nie, nie ty, przecież jesteś starszy. Nie pozwolę na to. Miałem aż do dziś
wygodne łóżko, ale jakie piekielne sny! Wierz mi, teraz kiedy mam pokój [w
sercu], …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené
32. Obetovanie Ježiša v chráme, čnosť Simeona a proroctvo Anny
(Lk 2, 22-28)
1. február 1944
1 Vidím, ako z veľmi skromného domu vychádza dvojica. Po úzkom vonkajšom schodišti zostupuje mladučká matka, v náručí s dieťaťom zavinutom do bieleho plátna.
Spoznávam v nej našu Mamičku. Je to stále ona, bledá a plavovlasá, šikovná a veľmi láskavá vo všetkom, čo robí. Má oblečené biele šaty a zahaľuje ju bledomodrý plášť. Na hlave má biely závoj. Svoje Dieťatko nesie veľmi pozorne.
Dolu pri schodišti na ňu čaká Jozef s tmavosivým oslom. Jozefova tunika i plášť sú svetlohnedé. Hľadí na Máriu a usmieva sa. Keď Mária podíde k oslovi, Jozef si prehodí uzdu do ľavej ruky a vezme na chvíľu spokojne spiace Dieťa, aby umožnil Márii lepšie sa usadiť do sedla. Potom jej Ježiša vráti a vydajú sa na cestu.
Jozef kráča vedľa Márie a stále drží somárika za uzdu. Dáva pozor, aby zviera kráčalo rovno a nepotklo sa. Mária drží Ježiša v lone a akoby z obavy, že by mu mohla uškodiť zima, …Více
Maria Valtorta 2
53. OFIAROWANIE JEZUSA BOGU W ŚWIĄTYNI
(por. Łk 2, 21-38) Napisane 1 lutego 1944. A, 1679-1688
Widzę, jak z bardzo skromnego domku wychodzi para ludzi. Po zewnętrznych
schodkach zstępuje młodziutka Matka, trzymająca w ramionach dziecko,
owinięte białym płótnem. Poznaję, że to nasza Mama. Jak zawsze jest blada,
jasnowłosa, zwinna i w całej postaci tak pełna wdzięku. Ubrana na biało i
osłonięta bladoniebieskim płaszczem. Na głowie ma biały welon. Niesie bardzo
ostrożnie Swe Dziecko. U stóp schodów czeka na Nią Józef trzymający szarego
osiołka. Ubranie Józefa jest jasnobrązowe, tak szata jak i płaszcz. Patrzy na
Maryję i uśmiecha się. Kiedy Matka Jezusa podchodzi do osła, Józef przekłada
przez lewe ramię wodze i bierze na chwilę śpiące spokojnie Dzieciątko, żeby
Maryja mogła wygodnie usiąść w siodle. Potem podaje Jej Jezusa i ruszają w
drogę.
Józef idzie obok, trzymając osła za uzdę. Patrzy uważnie, by się nie potykał i
szedł równo. Maryja trzyma Jezusa na kolanach i zakrywa …Více
''Uśmiech Maryi gaśnie i twarz oblewa się większą bladością, kiedy Symeon
przepowiada Jej cierpienie [por. Łk 2,34-35]. Chociaż Maryja wie, to jednak te
słowa ranią Jej ducha. Staje więc bliżej Józefa, żeby dodać sobie otuchy. Tuli z
miłością Dzieciątko do piersi i ze spragnioną duszą chłonie słowa Anny, [córki
Fanuela]. Niewiasta ta lituje się nad Jej cierpieniem i zapowiada, że w godzinie
boleści Przedwieczny złagodzi je nadprzyrodzoną mocą. Mówi:
«Niewiasto! Temu, który dał Zbawiciela Swemu ludowi, nie zabraknie mocy, by
dać Ci Swego anioła i ukoić Twój płacz. Wielkim niewiastom w Izraelu nie
zabrakło nigdy pomocy Pana, a Ty jesteś znacznie większa niż Judyta i Jael.
Nasz Bóg da Ci serce z najszczerszego złota, żebyś mogła wytrwać w morzu
boleści, przez co staniesz się największą Niewiastą pośród stworzeń: Matką. A
Ty, Dziecię, wspomnij na mnie w godzinie Twej misji.»''
I na tym widzenie ustaje.
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené
30. Zvestovanie pastierom, oni sa prví klaňajú Slovu, ktoré sa stalo Človekom
(Lk 1, 8-20)
7. jún 1944. Vigília Božieho tela.
[ . . . ] .
1 Trochu neskôr vidím rozľahlé pole. Mesiac je v zenite a pokojne pláva po nebi plnom hviezd. Pripomínajú diamantové špendlíky zapichnuté do obrovského tmavomodrého zamatového baldachýnu. Uprostred nich sa usmieva mesiac so svojou belostnou tvárou, z ktorej vychádza záplava mliečneho svetla a sfarbuje zem dobiela. Stromy bez listov vyzerajú vyššie a tmavšie v tejto belosti zeme, zatiaľ čo múriky, ktoré sa tu i tam vynárajú, majú farbu mlieka a vzdialený domček pripomína blok kararského mramoru.
Po svojej pravici vidím miesto z dvoch strán ohradené živým plotom z ostružín a z ďalších dvoch nízkym a drsným múrikom. Tieto múriky držia strechu akéhosi širokého a nízkeho prístrešku, ktorý je vo vnútornej časti ohrady sčasti murovaný a sčasti postavený z dreva. V lete sa drevená časť môže odstrániť a prístrešok sa zmení na arkier. Z …Více
Maria Valtorta
49. POKŁON PASTERZY
(por. Łk 2,8-20) Napisane 7 czerwca 1944, w wigilię Bożego Ciała. A, 2760-2784
Piszę w obecności mojego Nauczyciela, Jezusa. Jest tu dla mnie, cały dla mnie!
Wrócił po długim czasie i tylko dla mnie! Powie ojciec: “Jak to? Już prawie od
miesiąca znów widzisz Go i słyszysz, a mówisz, że masz Go po tak długim
czasie.” Odpowiadam więc raz jeszcze na to, co już wielokrotnie, ustnie i na
piśmie, ojcu przekazywałam. Co innego – widzieć, a co innego – słyszeć. A
przede wszystkim co innego jest widzieć i słyszeć dla innych, żeby to dla nich
opisać, a co innego: widzieć i słyszeć tylko dla siebie, wyłącznie dla mnie.
W pierwszym wypadku jestem widzem i powtarzam to, co oglądam i słyszę.
Jeśli sprawia mi to radość, to dzieje się tak dlatego, że są to zawsze sprawy
napełniające wielką radością. Prawda, że jest to, jak można by powiedzieć,
radość zewnętrzna. Słowa źle wyrażają to, co tak dobrze odczuwam, ale nie
znajduję lepszych. Chcę powiedzieć, że ta moja radość …Více
Maria Valtorta
47. NARODZINY JEZUSA, NASZEGO PANA
(por. Łk 1,6-7) Napisane 6 czerwca 1944. A, 2739-2752
Nadal widzę wnętrze tej nędznej kamiennej groty, w której – dzieląc los ze
zwierzętami – znaleźli schronienie Maryja i Józef.
Mały ogień drzemie, podobnie jak jego stróż. Maryja powoli unosi głowę z
posłania i patrzy. Widząc, że Józef ma głowę zwieszoną na piersi, jakby
rozmyślał, sądzi, że zmęczenie wzięło górę nad chęcią czuwania. Uśmiecha się
dobrotliwie i – czyniąc mniej szelestu niż mógłby to zrobić motyl sfruwający na
różę – siada, a potem klęka. Z promiennym uśmiechem na twarzy modli się.
Ramiona ma otwarte, prawie rozkrzyżowane, wyciągnięte w przód, a dłonie –
odwrócone ku górze. Trwa tak, bez żadnych oznak zmęczenia uciążliwą pozycją.
Potem chyli się w ukłonie, dotykając twarzą siana. Pozostaje w tej postawie,
zatopiona w żarliwej modlitwie. Modli się długo.
112Józef się budzi. Widzi dogasające ognisko i pogrążoną prawie w ciemnościach
stajnię. Rzuca garść chrustu i ogień …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené
29. Ježišovo narodenie, spásonosná účinnosť Božieho materstva Márie
(Lk 1, 6-7)
6. jún 1944
1 Opäť vidím vnútrajšok toho úbohého kamenného útulku, kde Mária s Jozefom našli útočište, zblížení v údele so zvieratami.
Ohník podriemkava a s ním aj jeho strážca. Mária pomaly zodvihne hlavu a rozhliada sa. Vidí Jozefa so sklonenou hlavou na hrudi akoby premýšľal a uvedomí si, že únava premohla jeho dobrú vôľu zostať bdieť. Mária sa milo usmeje, posadí sa a zo sedu sklzne na kolená, pričom spôsobí menej hluku než motýľ, keď si sadá na ružu. Modlí sa s blaženým úsmevom na tvári, s rozopätými rukami, nie úplne, ale skoro ako na kríži, s dlaňami obrátenými hore a dopredu, pritom vôbec nevyzerá, že by ju táto namáhavá poloha unavovala. Potom sa tvárou skloní až po seno v ešte intenzívnejšej modlitbe. Dlhej modlitbe.
Jozef sa preberie. Vidí, že oheň skoro vyhasol a v maštali je takmer tma. Hodí na oheň za priehrštie veľmi jemných vetvičiek vresu a ten sa spamätá. Prihodí …Více
Mozete to tu dat vy a inspirovat ostatnych
Kde jsou ty časy co v tyto dny zde bylo tolik koled k poslechu,
dnes už jak ve finále každý sám za sebe.
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené
28. Príchod do Betlehema
(Lk 1, 4-5)
5. jún 1944
1 Vidím hlavnú cestu. Pohybuje sa po nej veľa ľudí. A osly, obťažené vecami a ľuďmi. Osly, ktoré sa vracajú. Ľudia poháňajú svoje zvieratá a ten, kto ide pešo, ponáhľa sa, lebo je zima.
Vzduch je čistý a suchý, nebo jasné, ale všetko má ostrú sviežosť dní uprostred zimy. Prázdne polia vyzerajú rozsiahlejšie. Na pasienkoch je len nízka tráva, ošľahaná zimnými vetrami. Stáda oviec tu hľadajú trochu obživy a slnko, ktoré len pomaly vychádza. Ovce sa tlačia k sebe, lebo aj im je zima. Bľačia, dvíhajúc svoje papuľky. Hľadia na slnko, akoby chceli povedať: „Len už príď, lebo je zima!" Terén je zvlnený a zvlnenia sú stále výraznejšie. Je to ozajstný kopcovitý kraj. Sú tam trávnaté kotliny a úbočia,
*
malé údolia a horské hrebene. Cesta vedie uprostred nich smerom na juhovýchod.
Mária sedí na sivom oslovi. Je celá zakrytá hrubým plášťom. Pred sedadlom je ten nosič, ktorý sme už videli na ceste do Hebronu, a na ňom truhlica …Více
Maria Valtorta
46. PODRÓŻ DO BETLEJEM
(por. Łk 2,4-5) Napisane 5 czerwca 1944. A, 2728-2739
Widzę główny trakt. Jest wielki tłok. Idą osły obładowane sprzętami i ludźmi.
[Inne] wracają. Ludzie poganiają zwierzęta. Kto jest pieszo, idzie szybko z
powodu zimna.
Powietrze jest czyste i suche, niebo – pogodne. Wszystko [widać] z ostrością
właściwą dniom w pełni zimy. Opustoszałe pola zdają się bardziej rozległe.
Trawa pastwisk jest krótka, wysuszona zimowymi wiatrami. Na pastwiskach
owce szukają odrobiny pożywienia. Szukają też słońca, które wschodzi bardzo
powoli. Beczą, unosząc pyszczki. Patrzą ku słońcu, jakby chciały powiedzieć:
“Przyjdź prędko, bo jest zimno!” Teren staje się coraz bardziej nierówny. To
prawdziwe wzgórza. Są tam kotliny pełne trawy a także stoki, doliny i górskie
grzbiety. Pomiędzy nimi wije się droga w kierunku południowo-wschodnim.
Maryja jedzie na szarym osiołku, dobrze owinięta ciepłym płaszczem. Przed
siodłem ma coś w rodzaju bagażnika, który widziałam już w czasie …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené 237.
237. Prosba o robotníkov na žatvu a podobenstvo o poklade skrytom na poli. Mária z Magdaly odišla k Panne Márii
29. júl 1945
1 Ježiš je na ceste vedúcej od Meromského ku Galilejskému jazeru. Je s ním Horlivec a Bartolomej a zdá sa, že čakajú ďalších, ktorí prichádzajú z dvoch odlišných strán. Sú pri potôčiku, teraz takmer vyschnutom na pásik vody, ktorý však vyživuje košaté stromy.
Deň je horúci, a predsa mnohí ľudia sprevádzali tri skupiny, ktoré zrejme kázali po vidieku; chorých dopravili k Ježišovej skupine a zdravým ho ohlasovali oni. Mnohí zázračne uzdravení vytvárajú šťastnú skupinu, sediacu pod stromami, a majú takú radosť, že ani nepociťujú únavu z horúčavy, prachu, z oslepujúceho svetla, zo všetkých vecí, ktoré nie málo trápia všetkých ostatných.
Keď ako prvá dôjde k Ježišovi skupina vedená Júdom Tadeášom, na všetkých vidieť zjavnú únavu. Posledná príde skupina vedená Petrom, je v nej mnoho ľudí z Korozaina a Betsaidy.
„Zvládli sme to, Učiteľ. Ale bolo …Více
Maria Valtorta 64.
64. JEZUS SZUKA JONATANA W TYBERIADZIE, W DOMU CHUZY
Napisane 6 lutego 1945. A, 4403-4410
Widzę piękną, całkiem nową osadę. To Tyberiada. Na to, że jest nowa i bogata,
wskazuje mi wszystko. Jest zbudowana według bardziej uporządkowanego
planu niż jakiekolwiek inne miasto w Palestynie. Stanowi zespół harmonijny i
zorganizowany, jakiego nie ma nawet w Jerozolimie. Piękne aleje, proste ulice
są już zaopatrzone w system kanałów. Zapobiega to zastojowi wody i zbieraniu
się ścieków na ulicach. Fontanny z pięknymi marmurowymi zbiornikami zdobią
przestronne place. Pałac jest już wyraźnie w stylu rzymskim z przestronnymi
portykami. Przez niektóre bramy, otwarte o tej porannej godzinie, oko
dostrzega jasne dziedzińce, marmurowe perystyle przyozdobione cennymi
malowidłami, zapełnione miejscami do siedzenia i małymi stolikami. Prawie
wszystkie mają pośrodku przestrzeń wyłożoną marmurem z fontannami i
strugami wody, z marmurowymi nieckami przyozdobionymi roślinami pokrytymi
kwieciem.
W całości …Více
Maria Valtorta: Evanjelium, ako mi bylo odhalené 236.
236. Večera v dome farizeja Šimona a rozhrešenie dané Márii z Magdaly
21. január 1944
1 Na útechu kvôli môjmu celkovému utrpeniu a aby mi dal zabudnúť na ľudskú zlobu, môj Ježiš mi dopraje túto príjemnú kontempláciu.
Vidím veľmi prepychovo zariadenú sieň. V strede z povaly visí bohatý luster s mnohými kahancami. Všetky sú rozsvietené. Na stenách prekrásne koberce, intarzované kreslá vykladané slonovinou, zlatom a inými drahocennými materiálmi, aj prekrásne kusy nábytku.
Uprostred je veľký štvorcový stôl,
zložený takto zo štyroch k sebe priradených stolov. Je na ňom prestreté pre mnohých hostí (všetci sú muži) a je prikrytý krásnymi obrusmi. Sú tu cenné servisy, amfory a drahocenné poháre. Aj služobníctva, ktoré sa pohybuje okolo stola, prináša jedlá a nalieva víno, je veľa. Uprostred štvorca nie je nikto. Vidím nádherne vydláždenú podlahu, na ktorej sa zrkadlí svetlo olejového lustra. No z vonkajšej strany stola je veľa pohoviek - sedadiel a všetky sú obsadené …Více
Maria Valtorta 63.
63. JEZUS NA JEZIORZE W TYBERIADZIE. POUCZENIE UCZNIÓW W POBLIŻU
MIASTA
Napisane 5 lutego 1945. A, 4389-4403
Jezus przebywa ze wszystkimi Swoimi [uczniami]. Jest ich odtąd trzynastu i On.
Znajdują się po siedmiu w łodziach, na Jeziorze Galilejskim. Jezus jest w łodzi
Piotra, w pierwszej, z Piotrem, Andrzejem, Szymonem, Józefem i dwoma
kuzynami. W drugiej znajdują się dwaj synowie Zebedeusza z innymi: Iskariotą,
Filipem, Tomaszem, Natanaelem i Mateuszem. Łodzie z żaglem płyną szybko.
Pcha je chłodny wiatr od północy, formujący na wodzie liczne lekkie zmarszczki,
ledwie zaznaczone przez linie piany. Rysuje je jakby na tiulu turkusowego
lazuru pięknego spokojnego jeziora. [Łodzie] suną naprzód, pozostawiając za
sobą dwa ślady, które łącząc się stapiają radosne piany w jeden śmiejący się
ślad na powierzchni wody. Płyną razem, choć łódź Piotra wyprzedza drugą o
dwa metry.
[Siedzący] w łodziach, które zbliżyły się do siebie na odległość kilku metrów,
wymieniają teraz uwagi i prowadzą …Více