Jeden z tekstów jaki znalazł się w antologii

… From Benedict’s Peace to Francis’s War: Catholics Respond to the Motu Proprio Traditionis Custodes on the Latin Mass.

Ks. J. Hunwicke: Święty Pius V i Traditionis Custodes

“Drogi Ojcze,

Dziękuję ci za Twego e-maila o tym czy jesteś związany w sumieniu by stosować Traditionis Custodes. Odpowiedź brzmi: Nie, z pewnością Nie i Oczywiście Nie.

Należy spojrzeć na dokument z roku 1570 Quo primum tempore, który św. Pius V umieścił na początku ogłoszonej przez siebie edycji Missale Romanum. Czasem przywiązany do Tradycji cytują część pod koniec gdzie, jak się zdaje, św. Pius V potępia każdego kto czyni jakiekolwiek zmiany w jego Mszale z roku 1570. Jednakże nie mógł mieć zamiaru zakazania łagodnego procesu rozwoju… dodania tu jakiegoś Święta, tam jakiejś okazjonalnej nowej Prefacji… albowiem każdy papież od jego czasów dokonywał tego typu zmian… jeśli żyli wystarczająco długo. To właśnie ma miejsce w tradycyjnej żywej Liturgii. Jednakże to co św. Pius V nakazał, mocno dotyczy dzisiejszych bieżących kwestii. Jednakże musimy jasno wskazać co faktycznie św. Pius powiedział. Trochę cierpliwości.

Tak bergolianie, jak i niektórzy stronnicy Tradycji piszę obecnie jak gdyby św. Pius V w roku 1570 “dozwolił” na dalsze trwanie rytów, które miały za sobą więcej niż 200 lat historii. Tak nie było. NAKAZAŁ by takie stare ryty nadal trwały. Jego słowa brzmiały: Nequaquam auferimus … auferimus to znaczy “zabieramy”, nequaquam oznacza “w żadnym wypadku nie”.

Tym na co zezwolił było wprowadzenie do używania swojej nowej Edycji 1570 jeśli biskup i jego cała kapituła się zgodziła.

[przypis tłumacza – celem uniknięcia wątpliwości – chodzi o sytuację wyżej opisaną tj. w której, w diecezji był stosowany ryt starszy niż 200 lat: “…zachowując tylko te, gdzie praktyka odprawiania Mszy św. w inny sposób była przyznana ponad 200 lat temu wraz z jednoczesnym utworzeniem i zatwierdzeniem kościoła przez Stolicę Apostolską, oraz te, które zachowały podobny zwyczaj nieprzerwanie przez okres nie mniej niż 200 lat; w których to przypadkach w żaden sposób nie odwołujemy ich ww. przywilejów lub zwyczajów. Mimo to, jeżeli ten Mszał, który uznaliśmy, iż jest godzien wydania, bardziej odpowiada tym ostatnim, niniejszym pozwalamy im na odprawianie Mszy św. zgodnie z tym rytem, pod warunkiem uzyskania zgody ich biskupa lub prałata, oraz całej kapituły, i niezależnie od innych warunków”]

Wyobraźcie sobie taką scenę w roku 1570:

Nowy biskup Trendino pragnie wprowadzić Mszał 1570… Kapituła pełna służalczych tchórzy mówi: “Tak, Biskupie. Oczywiście, Biskupie. Cokolwiek powiesz, Biskupie. Przed czym się teraz mamy płaszczyć, Biskupie?” Jednak, w kącie siedzi, przyjaźnie puszczając wiatr, stary kanonik Losticio. Jest dość zramolały, niemal otępiały i… przez większość dnia od śniadania pijany. Nawet jego żona nie może go powstrzymać od sięgania po butelkę. Jednak nie zgadza się na Mszał 1570. Gdy ostatni raz biskup tonem łagodnej perswazji mówił do niego o “Naszej Diecezjalnej Strategii Misyjnej”, wydmuchał nieco tabaki prosto w nos biskupi i powiedział jakieś niespotykane słowa w niezrozumiałym dialekcie liguryjskim. Zatem, w tej diecezji nie wystąpił Capituli universi consensus. Zatem, w tej diecezji nie może być wprowadzony Mszał 1570… Biskup Trendino i reszta muszą trzymać się starego rytu. Do licha!

To właśnie zarządził św. Pius V.

Nawet jeśli kanonik Losticio umrze tej nocy, biskup Trendino nadal nie ma obowiązku wprowadzenia nowego Mszału. Św. Pius V mówi “permittimus”. To oznacza “pozwalamy”. “Permitto” jest ładnym, staromodnym czasownikiem łacińskim, którego kiedyś dość często używali papieże. Nadal znajduje się w niektórych staromodnych słownikach.

ZATEM: JEDEN, POJEDYNCZY, NIE WYRAŻAJĄCY ZGODY STARZEC I JEGO VETO MOGŁO SPOWODOWAĆ ZACHOWANIE MIEJSCOWEJ TRADYCJI JEGO PARTYKULARNEGO KOŚCIOŁA.

TAK WŁAŚNIE MOCNO ŚW. PIUS V WIERZYŁ W TRADYCJĘ.

Kiedy papież Ratzinger wydał Summorum pontificum, wyjaśnił swym braciom biskupom że “to co wcześniejsze pokolenia uważały za święte, dla nas również pozostaje święte i wielkie, i nie może zostać nagle zakazane czy nawet uznane za szkodliwe”. Zauważcie że Benedykt XVI nie powiedział “nie powinno być zakazane”, lecz: “nie może zostać…”

Od roku 1570 do roku 1970 Quo primum znajdowało się na początku każdego Mszału rytu rzymskiego. Papież Benedykt XVI w swych własnych słowach, za naszych czasów, potwierdził zapewnienie Mszału o istotnym, teologicznym prymacie Tradycji.

“Nie może zostać” Czy czegoś jeszcze trzeba by jasno pokazać, że jest to utrwalona doktryna Kościoła Katolickiego?

Czy jesteś zobowiązany do posłuszeństwa PF jeśli próbuje powstrzymać Cię od używania Tradycyjnej Formy Rytu Rzymskiego. Z całą pewnością nie. Jest jedynie papieżem, nie ma prawa zniesienia Świętej Tradycji. Papież nie może “zrobić cokolwiek” (sądzę że zapamiętałem to ze słów kogoś innego… muszę spróbować znaleźć cytat – przyp. tł. np. śp. ks. G. Hesse wielokrotnie wypowiadał podobny pogląd)

Nie ma do tego większego prawa niż ja czy Twoja ciotka Mavis. Nie ma większego prawa nakazać Ci odstawienia Świętej Tradycji niż małe bliźniaki ciotki Mavis Mikołaj i Nikola (którzy, jak mi piszesz, właśnie rozpoczęły przedszkole i uczą się seplenić do wysublimowanych słów Amo Amas Amat Amamus Amatis Amant). Nawet jeśli cała nasza szóstka każe ci porzucić Tradycję… ja, Mavis, Nikola, Mikołaj, miś Nikoli – Wilfrid i PF… i nakazujemy ci to jednocześnie… potrząsając, każdy z nas, wielgaśną groźną maczugą z nabitym ćwiekiem… działamy ultra vires. Oczekuję że odnotowaliście słowa kard. Burke w tej kwestii.

Ojcze: Niech Bóg Cię błogosławi w Jego i twoim najświętszym Kapłaństwie. Zawsze pamiętaj, że nie jest ono własnością papieża. Mei in sacrificiis tuis sis memor.

Twój in Domino,

Jan”

źródło

podobne tematy:
Quo primum tempore a późniejsi papieże