Czy Amoris lætitia jest ekshortacją tomistyczną?
10 września 2017 r. podczas podróży do Kolumbii papież Franciszek, zwracając się do grupy jezuitów, w pewnym momencie oświadczył: „Niektórzy twierdzą, że za Amoris lætitia nie stoi katolicka nauka …Więcej
10 września 2017 r. podczas podróży do Kolumbii papież Franciszek, zwracając się do grupy jezuitów, w pewnym momencie oświadczył: „Niektórzy twierdzą, że za Amoris lætitia nie stoi katolicka nauka moralna, a przynajmniej nauka pewna. Chcę wyraźnie powtórzyć, że moralność [głoszona przez] Amoris lætitia jest tomistyczna, [jest to moralność] wielkiego Tomasza”. Te uwagi na temat ekshortacji Amoris lætitia, przytoczone następnie przez jezuicki magazyn „La Civiltà Cattolica” z 28 września br., sprowokowały serię reakcji ze strony filozofów oraz teologów.
Podobną uwagę Franciszek wygłosił już 24 października 2016 r., w trakcie odbywającej się w Rzymie 36. kongregacji generalnej Towarzystwa Jezusowego. Do rzekomego „tomizmu” Franciszka odniósł się wówczas dominikanin Bazyli Cole, wykładowca dogmatyki i teologii moralnej w Dominican House of Studies w Waszyngtonie. Poniżej prezentujemy klika szczególnie istotnych ustępów z jego studium, zatytułowanego Czy Amoris lætitia jest rzeczywiście …Więcej
Podobną uwagę Franciszek wygłosił już 24 października 2016 r., w trakcie odbywającej się w Rzymie 36. kongregacji generalnej Towarzystwa Jezusowego. Do rzekomego „tomizmu” Franciszka odniósł się wówczas dominikanin Bazyli Cole, wykładowca dogmatyki i teologii moralnej w Dominican House of Studies w Waszyngtonie. Poniżej prezentujemy klika szczególnie istotnych ustępów z jego studium, zatytułowanego Czy Amoris lætitia jest rzeczywiście …Więcej
- Zgłoś
Portale społecznościowe
Zmień wpis
Usuń wpis
Ponadto Akwinata stwierdza, że niezależnie od powodów, dla których dany człowiek angażowałby się w pożycie pozamałżeńskie, „czyny wykonywane dla przyjemności są wolne wprost”, tak iż nikt nie może słusznie twierdzić, że do grzechu popchnęły go zewnętrzne naciski (Suma teologiczna II-II, kw. 142, art. 3). Skoro dana osoba regularnie grzeszy w ten sposób przeciwko małżeństwu i popada coraz …Więcej
Ponadto Akwinata stwierdza, że niezależnie od powodów, dla których dany człowiek angażowałby się w pożycie pozamałżeńskie, „czyny wykonywane dla przyjemności są wolne wprost”, tak iż nikt nie może słusznie twierdzić, że do grzechu popchnęły go zewnętrzne naciski (Suma teologiczna II-II, kw. 142, art. 3). Skoro dana osoba regularnie grzeszy w ten sposób przeciwko małżeństwu i popada coraz głębiej w wadę niepowściągliwości, jej rozum zostaje przyćmiony i staje się ona niewolnikiem swych namiętności (Suma teologiczna II-II, kw. 142, art. 4). Człowiek taki nie jest w stanie owocnie przyjąć sakramentów do czasu, aż będzie odczuwać skruchę z powodu swych występków i podejmie stanowcze postanowienie unikania bliskich okazji do grzechu: „Zadaniem pokuty jest wzbudzić nienawiść do grzechów przeszłych oraz postanowienie poprawy swojego życia” (Suma teologiczna III, kw. 90, art. 4). Nauczanie Akwinaty jest jasne: Komunii św. ani rozgrzeszenia nie powinno się udzielać osobie, która nie ma zamiaru odmienić swego życia i zaniechać publicznego grzechu – w tym pożycia z osobą nie będącą jej sakramentalnym współmałżonkiem – grzechu zgorszenia, przez który prowadzi do grzechu również innych (Suma teologiczna II-II, kw. 43, art. 1).