Pokrzywę lubię i piję.

Używam jej do spłukiwania włosów

pokrzywa jest na reumatyzm znam wiele ludzi kturzy wyleczyli ta chorobe własnie pokrzywa

Wskazania: przerost gruczołu krokowego, nadczynność tarczycy, brak owulacji, bladość skóry i wychudzenie spowodowane anoreksją i niedokrwistością, uprawianie sportów ekstremalnych, przewlekłe choroby skóry, otyłość, cukrzyca, skąpomocz, kamica moczowa, stan zapalny układu moczowego, choroby włosów i paznokci, obniżona odporność na infekcje, zatrucia, kuracje odtruwające i odmładzające (regenerujące), reumatyzm, artretyzm, nieżyt układu oddechowego, przeziębienie, skłonności do krwotoków.
Przeciwwskazania: choroba Cushinga, zespół policystycznych jajników.
luskiewnik.pl/urtica/fitofarmakologia.htm

Dzisiaj częściowe zaćmienie Księżyca. Patrzcie.
Jadłem pokrzywę z kanapkami kiedy byłem w wojsku i głód mi często dokuczał, ale wcześniej musiała być sparzona wrzątkiem, żeby nie parzyła.

... dla mnie pokrzywa będzie zielem nigdy nie zapomnianym - jedyną karę, jaką kiedykolwiek wymierzył mi dziadek - to było właśnie porządne manto sprawione pokrzywami na gołe nogi, kiedy w końcu zdołał mnie dopaść (oczywiście zasłużyłam wtedy, jak najbardziej) ale nie życzę nikomu takiej męki

Guylaine Goultier opisał w swojej książce:

Pokrzywa stanowi część historii ludzkości. Świadczą o tym zwyczajowe określenia pokrzywy:
parzawka, żyrucha lub żyruja, gajka, które wskazują na parzące właściwości tej rośliny. Natomiast sama nazwa „pokrzywa" pochodzi od tego, że roślina ta porasta (czyli „pokrywa") całymi połaciami miejsca, takie jak przydomowe wysypiska śmieci, zwały gruzów, stare ogrodzenia.
Z rośliną tą związane są rozmaite przysłowia i powiedzenia, np. "Pokrzywa czym najzieleńsza, tym najgorętsza" lub „Cieszyć się jak nagi w pokrzywach”

Ciekawostka: Pęk pokrzyw może być symbolem wielu rzeczy. Na przykład w zachodnich Prusach 1-go maja kładziono go w oknach dziewcząt, których obyczaje uznawano za lekkie.
Ten parzący podarunek ofiarowywano również przy okazji zerwania związku. Natomiast w okolicach Dijon wielbiciele wręczali garść pokrzyw kobiecie, której nie umieli okazać uczucia w inny sposób.

Wyklęta i ponownie odkryta
Pełen zawirowań wiek XIX był wielce krzywdzący dla pokrzywy. W tej epoce triumfu nauki człowiek odwrócił się od przyrody i pokrzywa została całkowicie zapomniana. Nie interesowała się nią ani medycyna, ani rolnictwo. Zaliczano ją co najwyżej do roślin spożywanych przez ubogich.
Jules Michelet chciał otwarcie jej zniknięcia, podczas gdy inni jej bronili, na przykład Victor Hugo wielbi ją w Kontemplacjach i zachwala jej zalety w Nędznikach.

a teraz jak widać znów powraca do łask...