Księże Proboszczu!
Powinność, o której pisze Jan Paweł II jest naszą wspólną powinnością, dlategopolecam, aby w tych parafiach, gdzie jeszcze nie ma nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej, raz jeszcze podjąć trud wyłonienia kilku kandydatów do tej posługi i skierowania ich na kurs przygotowawczy. Szczegóły dotyczące ich kwalifikacji zawarte są w Okólniku Duszpasterskim nr 6/2011, pkt 20.
Usilną prośbę o wyłonienie kandydatów kieruję – jak wspomniałem już wyżej - w szczególny sposób do parafii, w których do tej pory nie ustanowiono jeszcze Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii Świętej. Jestem przekonany, że w każdym środowisku parafialnym są mężczyźni na odpowiednim poziomie duchowym i moralnym, godni powierzenia im tej ważnej posługi.

My tą lekcję już mamy za sobą.
W Kanadzie, USA, Holandia, Niemcy...
Kościół leży na łopatkach a zaczęło się od szafarzy nadzwyczajnych! Jeszcze przed Soborem Vat. II
Zaczęło się od profanacji Ciała Jezusa w Eucharystii przez dotykanie niekonsekrowaną ręką.
Należy zajrzeć do ceremonii konsekracji rąk kapłańskich. Co to takiego? Co to takiego namaszczenie rąk kapłana?
Czym się różni ręka kapłana od ręki świeckiej?
---------------
Kto zna Cud Eucharystyczny w Sokółce? Czy ośmieliłby się jakikolwiek z tych 240 nowych świeckich pojechać do Sokółki, wziąć tą przemienioną Hostię w rękę i położyć ją wiernemu na rękę aby spożył?
Pan Bóg Objawia się ludziom nawet dziś. W tej Hostii w Sokółce zbadali krew i mięsień sercowy... znają też DNA
Ciekawe jakie będą wyniki i decyzje Kościoła?

"Jestem przekonany, że podjęty trud wyłonienia nowych kandydatów do posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii św., umocniony wezwaniem Ducha Świętego i motywowany religijnym posłuszeństwem, będzie jednym z duchowych owoców przeżywanego Roku Wiary i przyniesie konkretny owoc w postaci posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej w każdej parafii naszej archidiecezji."

Czyżby brakowało już księży?
Powoli zaczynam się gubić.... Boże ratuj!!!!

1. Nie istnieje żaden dokument Stolicy Apostolskiej, który pochwalałby praktykę Komunii na rękę i zachęcałby do jej rozszerzania lub traktował ją jako element życia liturgicznego równorzędny z formą tradycyjną. Wprowadzenie Komunii na rękę w Polsce nie może być przedstawiane jako dostosowanie do normy obowiązującej w Kościele powszechnym.
2. Zamiast zachęt czy pochwał w nauczaniu Kościoła powszechnego obecne są poważne zastrzeżenia względem Komunii na rękę - nie drugorzędne, lecz dotyczące samej istoty wiary i religii. Kościół ostrzegał od samego początku, że jej wprowadzenie może zrodzić "mniejszy szacunek dla Najświętszego Sakramentu Ołtarza, profanację tegoż sakramentu, naruszenie prawdziwej doktryny" (instrukcja Kongregacji Kultu Bożego Memoriale Domini z 1969 r.).
3. Po kilku latach od usankcjonowania nowej praktyki komunijnej w niektórych krajach zachodnioeuropejskich Ojciec święty Jan Paweł II diagnozował sytuację w sposób następujący: "W niektórych krajach przyjęła się praktyka Komunii świętej na rękę. Praktykę taką postulowały poszczególne Konferencje Episkopatów i na ich wniosek zyskała ona zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej. Dały się jednak słyszeć głosy o rażących wypadkach nieposzanowania Najświętszych Postaci, co bardzo obciąża nie tylko osoby bezpośrednio winne takiego postępowania, ale również Pasterzy Kościoła, którzy jakby mniej czuwali nad zachowaniem się wiernych względem Eucharystii" (papież Jan Paweł II, list Dominicae caenae z 1980 r.). Możemy więc dziś stwierdzić z pewnością, że zagrożenia wymienione w dokumencie Stolicy Apostolskiej z 1969 roku okazały się jak najbardziej uzasadnione: tam, gdzie wprowadzono zwyczaj podawania Ciała Pańskiego do rąk, powstała dodatkowa okazja do grzechu przeciw Chrystusowi w Eucharystii.
4. Jedynym wyrażonym oficjalnie motywem Stolicy Apostolskiej przy udzielaniu zgody na wprowadzenie przez poszczególne krajowe Konferencje Episkopatu Komunii na rękę jest do dziś pragnienie zażegnania kryzysu, jeżeli "rozdawanie Komunii świętej na rękę rozwinęło się już w jakimś miejscu" w sposób nielegalny, na fali "trudnej sytuacji" po zakończeniu Soboru Watykańskiego II (por. Memoriale Domini). Jest jasne, że w Polsce z niczym takim nie mieliśmy, na szczęście, do czynienia. Praktyka Komunii na rękę nie zaistniała w Polsce nigdy - ani przed wiekami, ani w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat.
5. Nawet tam, gdzie rozdawanie Komunii na rękę zostało przeforsowane i zalegalizowane, Stolica Apostolska przypomina o niebezpieczeństwach związanych z tą praktyką - a w związku z tym pozostawia swoistą klauzulę sumienia w jej stosowaniu przez szafarzy. W roku 1999 Kongregacja Kultu Bożego wyjaśniła w odpowiedzi zamieszczonej na łamach jej oficjalnego organu: "Wszyscy powinni pamiętać, że wiekową tradycją jest przyjmowanie Komunii do ust. O ile zachodzi niebezpieczeństwo profanacji, niech kapłan celebrans nie daje Komunii wiernym do rąk i niech poinformuje ich o powodach, dla których tak czyni" ("Notitiae", marzec-kwiecień 1999). Dyspozycja o tej treści została powtórzona przez Kongregację Kultu Bożego w instrukcji Redemptionis Sacramentum ("O tym, co należy zachowywać, a czego unikać w związku z Najświętszą Eucharystią") z roku 2004 (por. n. 92).
6. Warto również pamiętać, że w roku 1996 Stolica Apostolska udzieliła poparcia biskupowi Juanowi Rodolfo Laise, ordynariuszowi San Luis (Argentyna), który odmówił wprowadzenia Komunii na rękę w swej diecezji także wtedy, gdy praktyka ta została ogłoszona jako dopuszczalna przez Konferencję Episkopatu Argentyny. W liście do bp. Laise ówczesny prefekt Kongregacji Kultu Bożego kard. Jorge Medina Estevez napisał, iż takie korzystanie z prawa do "wydawania rozporządzeń według swego sumienia i roztropności pastoralnej" nie może być uznane za "obrazę Konferencji Episkopatu", której kompetencje "nie obejmują narzucania biskupom jakiejś konkretnej praktyki z tej dziedziny" (list z 17 01 1997, prot. 1978/96/L - zob. facsimille listu w: Mgr Juan Rodolfo Laise, La communion dans la main. Documents et histoire, Paryż 1999, 11). Natomiast sekretarz Kongregacji Nauki Wiary abp. Tarcisio Bertone precyzował - także w liście do bp. Laise - że "uważne przestudiowanie dokumentów Stolicy Świętej w tej materii ukazuje jasno, iż decydując się utrzymać niezmienioną tradycję udzielania Komunii Świętej do ust postąpił Ksiądz Biskup zgodnie z prawem i że w związku z tym nie zerwał wspólnoty kościelnej. Wasza Ekscelencja nie uczynił w rzeczywistości nic innego, jak zastosował się do zobowiązania nałożonego na każdego biskupa instrukcją De modo Sanctam Communionem ministrandi, by rozważyć konsekwencje, jakie mogłaby nieść dla życia sakramentalnego wiernych omawiana zmiana obowiązującej praktyki eucharystycznej" (list z 7 10 1996, prot. 511/56-02978 - facsimille listu tamże, s. 10). Przedstawiciele Stolicy Apostolskiej powołali się na złączony z instrukcją Memoriale Domini list pastoralny Kongregacji Kultu Bożego, w którym wyjaśniono, iż tam, gdzie Konferencja Episkopatu uzyskała od Stolicy Apostolskiej pozwolenie na udzielanie Komunii na rękę, to właśnie biskup diecezjalny "według swej roztropności i sumienia może udzielić w swej diecezji zgody na wprowadzenie nowego rytu udzielania Komunii, pod warunkiem, że uniknie się wszelkiej okazji zaskoczenia wiernych i wszelkiego zagrożenia braku czci względem Eucharystii".
W kontekście podanych wyżej faktów możemy już jedynie wyrazić szczerze swój synowski żal, że praktyka przeforsowana w naszych czasach w krajach zachodnich na fali zamieszania w rozumieniu Eucharystii i kapłaństwa, rodząca tyle dodatkowych zagrożeń dla wiary i religii, a faktycznie związana często z naruszeniem czci dla samego Chrystusa (i w związku z tym budząca opór sumienia wielu wiernych, także księży, na których spadnie obowiązek rozdawania Komunii do rąk), ma być obecnie wprowadzona do polskich kościołów. Otwarcie stwierdzamy, że nie rozumiemy tej decyzji, jej motywów i nie dostrzegamy wartości, które przeważyłyby w tym przypadku dotykalne zagrożenia. Uznajemy ojcowski autorytet swoich biskupów, pozostajemy wobec nich lojalni - i właśnie na mocy tej lojalności mówimy tu otwarcie i z miłością to, co wielu myśli i czuje.

www.p-w-n.de/List otwarty.htm

==========================

Zakłamanie biskupa najbardziej boli!
Szkoli niby do zanoszenia dla chorych a już w najbliższą niedzielę stawili się na Mszach w kościołach servować "z łapki"!
Czym szybciej! Czym szerzej! Porwani do "posługi" najbardziej duchowi parafianie, których inaczej nie można było pokonać! Teraz przez profanację sami wystawiają się na wpływy szatana. Nie pomagają Ostrzeżenia wizjonerów!! Wizje upalonych rąk /Simma/

Papież Jan Paweł II nie nakazał szkolić szafarzy nadzwyczajnych, lecz scedował decyzję na biskupów, którzy wg uznania mogą to robić.

Kongregacja ds. kultu Bożego w Instrukcji REDEMPTIONIS SACRAMENTUM pisze tak:

151. Przy sprawowaniu liturgii do pomocy nadzwyczajnych szafarzy należy się uciekać jedynie w sytuacji prawdziwej konieczności. Pomoc ta bowiem nie jest przewidziana w celu zapewnienia pełniejszego uczestnictwa świeckich, lecz z natury swojej jest dodatkowa i tymczasowa. Gdzie jednak istnieje konieczność odwołania się do posługi szafarzy nadzwyczajnych, należy wytrwale i gorąco się modlić, aby Pan niezwłocznie posłał kapłana do posługi wspólnocie oraz wzbudził obficie powołania do kapłaństwa.

157. Jeśli w sytuacji zwyczajnej obecna jest wystarczająca liczba wyświęconych szafarzy, również do rozdawania Komunii świętej, nie należy wyznaczać nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej. W takich okolicznościach ci, którzy byliby wyznaczeni do tego rodzaju posługi, nie powinni jej wykonywać. Należy potępić postępowanie tych kapłanów, którzy, choć sami uczestniczą w celebracji, powstrzymują się jednak od udzielania Komunii, powierzając to zadanie świeckim.

158. Nadzwyczajny szafarz Komunii świętej będzie bowiem mógł udzielać Komunii jedynie w przypadku braku kapłana lub diakona, albo kiedy kapłan napotyka trudności z powodu choroby lub podeszłego wieku lub innej ważnej przyczyny albo gdy jest tak wielka liczba wiernych przystępujących do Komunii, że sama celebracja Mszy zbytnio by się przeciągnęła. Należy to jednak rozumieć w ten sposób, że w żadnym przypadku wystarczającą przyczyną nie będzie nieznaczne przedłużenie, oceniane w świetle zwyczajów i kulturowego kontekstu miejsca."

Instrukcję tę, opracowaną na polecenie Ojca świętego Jana Pawła II przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w porozumieniu z Kongregacją Nauki Wiary, tenże Papież zatwierdził dnia 19 marca 2004 roku, w uroczystość świętego Józefa, oraz nakazał ją wydać, aby niezwłocznie była zachowywana przez wszystkich, do których jest skierowana.

Księże Proboszczu!
Powinność, o której pisze Jan Paweł II jest naszą wspólną powinnością, dlatego polecam, aby w tych parafiach, gdzie jeszcze nie ma nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej, raz jeszcze podjąć trud wyłonienia kilku kandydatów do tej posługi
==========================
re
A gdzież to Jan Paweł II nakazał szkolić szafarzy nadzwyczajnych?

Proszę o link.

tajny współpracownik UB Skworc ,obecnie arcybiskup był bardzo gorliwym kapusiem.
"Meldunki Skworca aż emanują gorliwością w powtarzaniu najtajniejszych
spraw Kościoła, o których się dowiedział w związku ze swoimi kanclerskimi obowiązkami, a od wrogości wobec idei wolnych związków zawodowych i Kazimierza Świtonia - to po prostu aż dyszą! Deklaruje sam z własnej woli gorliwość w niszczeniu człowieka i jego działań i sam z własnej woli zapewnia, Że będzie w tym kierunku "urabiał" postawy innych księży – wykorzystując swoje kościelne stanowisko!!! O samobójstwach kapłanów w diecezji Skworca też warto poczytać.. niepoprawni.pl/content/franciszek-budz… Dlatego nie powinna dziwić krecia robota arcybiskupa. Działa bez wstydu ,bez skrupułów ,z premedytacją i zaangażowaniem..

No i stało się, już drugą niedzielę w mojej parafii komunię rozdaję szafarz świecki. Do tego naśladuję księdza i małym dzieciom kreśli krzyżyk na czole! Ja dzisiaj przeskoczyłem do oczekujących na komunię do księdza. Zrobiłem małe zamieszanie, bo Kościół mały i ciasny. W czasie mszy myślałem wiele na temat szafarza. Sam służyłem w szkole podstawowej do mszy. NIGDY nie miałbym odwagi otworzyć samemu drzwiczki konfesjonału, a co dopiero dotykać Komuni i rozdawać ją wiernym.
@tahamata bliżej mam na mszę trydencką lub ormiańską do Gliwic. Do Bytomia jeszcze nie dotarłem