Słowa Pana Jezusa wypowiedziane w 2003 r. do Cataliny Rivas:
Jezus patrzył na mnie przez kilka sekund i powiedział, zwracając się w stronę środka ołtarza:
„Dzięki stanowi kapłańskiemu, mocą Ducha Świętego, wszystkie grzechy ludzi zostaną przebaczone, kapłani zaś otworzą dla was bramy niebieskie. Miłując was jednak ze wszystkich sił, wymagam od was całej waszej woli. Oczekuję wszystkiego od duszy, w zgodzie z powołaniem danym jej któregoś dnia i zaproszeniem, które codziennie do was kieruję w waszym życiu przez zmieniające się okoliczności”.
Właśnie w owej chwili powróciła do mnie wizja Mojżesza i Jezusa. Postaram się ją opisać jak najwierniej. Widziałam Mojżesza, stojącego na rodzaju podwyższenia na Górze Synaj, trzymającego dwa wielkie kamienie z wyrytymi na nich znakami (domyślam się, że były to Przykazania). Poniżej widać było lud, czyniący straszną wrzawę i popełniający obrzydliwości. Wydawali się bardziej zwierzętami niż ludźmi. Oblicze Proroka stało się niemal purpurowe od napływającej krwi, widziałam jak zachwiał się i z ogromną siłą oraz gniewem cisnął owymi kamieniami w lud. Wyglądało to jak gdyby rzucił w ich kierunku sto lasek dynamitu, gdyż wielu wzleciało do góry i krzycząc wpadło do wielkiej rozpadliny w ziemi.
Następnie ujrzałam Jezusa, wywyższonego na Krzyżu, a za Nim dwóch ogromnych aniołów z obliczami promiennymi, lecz także z widocznym na nich wyrazem gniewu. Jeden z nich trzymał „tablice" (tak będziemy je nazywać) podobnie, jak trzymał je Mojżesz, były one jednak z ciała, a połączone tworzyły razem kształt serca. Na jednej z nich widać było słowa: „Będziesz miłował Pana Boga swego nade wszystko", na drugiej zaś - „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego". Drugi anioł trzymał w dłoniach wielki Kielich napełniony Krwią.
Gdy aniołowie byli gotowi cisnąć o ziemski glob owe tablice z Ciała i wylać Kielich Krwi, rozległ się pełen mocy głos:
„Zatrzymajcie się! Umieszczę swe prawo na ich sercu, będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem..."
Obydwaj aniołowie, słysząc to, upadli na kolana z opuszczonymi głowami i znikli z mojego pola widzenia.
W jednej chwili dostrzegłam analogię między Panem Jezusem a Mojżeszem. Przeraziła mnie myśl o tym, co mogłoby się stać, gdyby aniołowie rzucili dwoma Przykazaniami o ziemię i wylali na nią Kielich Krwi... Wydaje mi się, że zginęlibyśmy wszyscy, otrzymując karę, o którą wołają nasze grzechy.
Mając to w pamięci, me pragnę już niczego poza błaganiem Boga o Miłosierdzie dla świata.
Czytelnik tego świadectwa powinien zrozumieć powagę chwili i zgodzić się, że jeśli nie skłonimy naszych kolan przed Panem Jezusem obecnym w Najświętszym Sakramencie Ołtarza, wynagradzając i jednocząc się w modlitwie, ów Kielich przepełni się, a wówczas zginie większa część ludzkości.
Następnie zobaczyłam Najświętszą Dziewicę siedzącą na ziemi, ciało Jezusa leżące na płótnie i głowę Jego na kolanach Matki. Maryja głaskała Go i całowała, zalewając się łzami.
Ja także jestem matką i za każdym razem, gdy moje dzieci przeżywają jakieś próby lub są z dala ode mnie, czuję ból, duchowy i fizyczny. Kiedy próbuję to wytłumaczyć, mówię, że bolą mnie piersi, którymi karmiłam dziecko w danej chwili cierpiące lub mające jakieś problemy.
Kontemplowanie tej sceny i rozmyślanie o Sercu naszej Matki budzi we mnie tak wielki szacunek, że nie można postąpić inaczej, niż upaść przed Nią czołem. Oto Niewiasta, podtrzymująca głowę swojego martwego Syna, akceptująca ból, który przeszył Jej Serce.
Gdy umiera ukochana osoba, wiemy, że ból pozostanie z nami. Ten, kto odchodzi, nie zabiera ze sobą cierpienia.
W tym przypadku, od pierwszego „Tak" wypowiedzianego przez Najświętszą Dziewicę aż do tej chwili, życie Obydwojga było tak ściśle zjednoczone, że jedno mogło cierpieć lub radować się przeżyciami drugiego.
Skoro Kościół głosi, że każde ludzkie cierpienie może mieć wymiar zbawczy, że służy ono zbawieniu dusz, jeśli zostanie ofiarowane Bogu z miłością,dlaczego niektórzy oburzają się, słysząc, że Maryja była Współodkupicielką u stóp Chrystusowego Krzyża?
Czyż więź, która łączy Niewiastę z Księgi Rodzaju, której potomstwo zmiażdży głowę węża, z Niewiastą z Apokalipsy obleczoną w Słońce, nie jest właśnie więzią ‚„współodkupienia" (uczestniczyła Ona aktywnie, również jako żertwa w tej ofierze), które dokonało się u stóp Krzyża?
Proszę o przebaczenie, jeśli uraziłam kogoś tym, co napisane powyżej, niech jednak oceni to nasza Matka-Kościół; moje wykształcenie nie pozwala mi wypowiadać się na temat jej osądu, jednakże miłość zawsze rozpoznaje MIŁOŚĆ, a wybitna mądrość nie jest do tego niezbędna.
Ujrzałam znowu scenę na Golgocie i jeszcze raz usłyszałam majestatyczny głos: „ Umieszczę swe prawo na ich sercu, będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem"...
Wtedy przed mymi oczyma pojawił się ten sam wielki kościół. Wchodzili do niego nie tylko przyszli kapłani i konsekrowane niewiasty, lecz także nieskończony tłum kobiet i mężczyzn starych, młodych i dzieci...
Coś kazało mi spojrzeć w głąb kopuły tej świątyni. Znajdo- wala się tam Maryja Panna, dostojna, rozpościerająca jasnobłękitny płaszcz nad całą tą sceną. Na jej ustach widać było uśmiech szczęścia, jak u matki, z wielką miłością tulącej w ramionach swoje dziecko.
Wewnątrz stał Pan Jezus, ubrany jak na obrazie przedstawiającym Chrystusa Króla i celebrował Mszę Świętą. U Jego boku koncelebrowało ją kilku młodych ludzi, którzy przedtem zostali namaszczeni. Poczułam w sercu niewypowiedzianą radość.
Pan Jezus rzekł do mnie: „Powiedz wszystkim Moim dzieciom, że nie wystarczy znać na pamięć piętnaście stacji Drogi Krzyżowej, trzeba także ją przeżywać i ponawiać, aby każda Msza Święta była prawdziwą pamiątką Mojej Męki.
Powiedz im, że wisząc na Krzyżu, pochylałem się nad każdym z nich, a moc Mojej Miłości pozwoliła im być „Alteri Christi" (drugimi Chrystusami).”

Całość - SIÓDME SŁOWO Z KRZYŻA
„Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego!"
SIÓDME SŁOWO Z KRZYŻA

Absolutly! My friend fr_parvus.
I was blessed to have been born and raise in a FSSP comunity.
My parish is St-Clement of Ottawa the Capital city of Canada.
My parents and the olders of our community did alot of battle to be able to get a proper place for the Latin mass in the Ottawa region.

We have recently move to a bigger church (St-Anne's Church). It is 3X the seize of the old St-Clement parish.

This is the old church: St-Clement Parish Old churche 1 of 20
This is our new Church(St-Anne's Church): St-clement parish in St-Anne churche 1 of 6

And this is the FSSP: www.fssp.org/fr/index.htm

unio oratiónem
una voce dicentes...
deo gratias!!

Petite coquille dans le titre...

"Nous avons crucifié notre Segneur de nouveau"

Notre Seigneur...

Warum kürzt man den Verantwortlichen
dieser schrecklichen Liturgie-Missbräuche
nicht einfach die finanziellen Bezüge?

Da sind die Gotteslästerer beonders empfindlich.

Du kannst nicht zwei Herren dienen,
GOTT oder Mammon!

@filmaker Michel René Landry
Echt gelungenes Video!
Wer auch immer diese Bilder zusammen gesetzt hat, hat gute Arbeit geleistet. Dennoch würde ich dem ganzen "mehr" Szenen mit der wahren hochheiligen überlieferten Messe rein tun. Bitte, bitte unbedingt ergänzen! Dann lieber einige dieser Gottlästerlichen Szenen raus nehmen.
Schön die "tridentinische" Messe zeigen nicht nur in schwarz weiß sondern in Farbe und von heute. Gottes Segen

Ein Gräuel an heiliger Sätte! Oremus:

Beten und kämpfen wir dafür, daß diese endlich Gotteslästerungen aufhören!

hérésie anti-liturgique.

Témoignages scandaleux (pour la postérité)