„OJCZE MÓJ, JEŚLI TO MOŻLIWE, NIECH MNIE OMINIE TEN KIELICH!"
Nie jest to jedno z siedmiu Słów z Krzyża, ale jest to już słowo męki. To pierwszy akt rozpoczynającej się Męki. To konieczne przygotowanie do innych etapów ofiary całopalnej. To wezwanie do Dawcy Życia, poddanie się, pokora, to modlitwa, w którą się wplata - uszlachetniając ciało i udoskonalając duszę - pragnienie ducha i słabość stworzenia, wzdrygającego się przed śmiercią.
„Ojcze!..." Och! To chwila, w której świat oddała się od zmysłów, a przybliża się - jak spadający meteor - myśl o drugim życiu, o nieznanym, o sądzie. A człowiek, który jest zawsze dzieckiem, choćby miał sto lat, jak wystraszone niemowlę, które zostało samo, szuka piersi Boga.(...)

(...)Ojciec zawsze pragnie połączyć się ze swoimi synami i jakże się cieszy, gdy kończą naukę lub służbę wojskową! Wtedy tuli ich do serca. Czy inaczej uczyni dobry Ojciec, którego macie w Niebie? Nie. Kiedy ujrzy, że jakieś stworzenie dorosło w duchu, płonie pragnieniem zabrania go ze Sobą. A kiedy się powstrzymuje, daje Sobie radość umieszczenia nowej gwiazdy na Niebie wraz z duszą świętego i z litości dla ludu pozostawia takiego na Swojej służbie na ziemi, aby był magnesem i busolą dla innych.
To dwa przyciągania i dwa pragnienia, wychodzące z jednego źródła: Miłości. Dusza tu, gdzie jesteś, przyciąga do siebie Boga i Bóg zstępuje, aby znaleźć Swe radości przy kochającym stworzeniu, które żyje Nim. Dusza tęskni za uniesieniem się, aby być wiecznie i bez zasłony ze swoim Bogiem. Bóg z ośrodka Swego ogniska przyciąga do Siebie dusze, jak słońce przyciąga krople rosy, i pochłania je, aby je mieć blisko Siebie, jak klejnot zamknięty w potrójnym płomieniu, dającym Wieczne Szczęście.

Wyciągnięte ręce duszy napotykają wyciągnięte ręce Boga, Mario. Kiedy się dotykają, kiedy się szybko muskają to są to ekstazy na ziemi, a kiedy się trwałe łączą to jest Wieczne Szczęście bez końca w Niebie, w Moim Niebie. Stworzyłem je dla was, Moi umiłowani, a Mnie da ono niezwykłą radość, gdy je zapełnią wszyscy Moi umiłowani. Jakiż to będzie dzień niezmierzonej radości dla Nas, dla Nas, Boga Jednego w Trójcy, i dla was, dzieci Boga!

Godzina przygotowania na śmierć
Napisane 14 lipca 1946
Jezus mówi:
„Podyktowałem ci godzinę świętą dla tych, którzy tego pragnęli. Ukazałem godzinę Agonii w Getsemani, ażeby ci dać wielką nagrodę, gdyż pośród przyjaciół nie ma aktu większego zaufania od ukazania przyjacielowi własnego bólu. To nie śmiech i pocałunek dowodzi najwyższej miłości, lecz łzy i boleść, ujawniane przed przyjacielem. Ty, Moja przyjaciółko, poznałaś to. Dlatego byłaś w Getsemani. Teraz jesteś na Krzyżu. I odczuwasz śmiertelne udręki. Wesprzyj się na swym Panu, gdy daje ci Godzinę przygotowania na śmierć.

O najsłodszy Jezu, miłośniku dusz. Błagam Cię przez konanie Najświętszego Serca Twego i przez boleści Matki Twojej Niepokalanej - obmyj we Krwi swojej grzeszników całego świata, którzy teraz konają i dziś jeszcze umrzeć mają.
Serce Jezusa konające, zmiłuj się nad konającymi jak i duszami w czyśćcu cierpiącymi.
Bolesne Serce Maryi Niepokalane, zmiłuj się nad konającymi i duszami w czyśćcu cierpiącymi. Amen.