Do poprzednich wpisów na tej stronie dotyczących wieloletniego dialoganta w posoborowym dialogu z judaizmem rabinicznym, ks. Waldemara Chrostowskiego dołóżmy doniesienie jta.org czyli żydowskiej agencji informacyjnej z 9 sierpnia 1989 (całość) pod tytułem:

Na katolicko-żydowskim seminarium w Chicago polski kapłan spogląda poza Auschwitz

Tytułowym duchownym był ks. “Waldemar Crotowski”, w którym bez trudu rozpoznamy ks. Waldemara Chrostowskiego w uproszczonej anglojęzycznej formie. Jak dowiadujemy się z artykułu, w czasie, gdy trwał konflikt o karmelitański konwent w Oświęcimiu, jeden z ważnych testów polskiej suwerenności już na starcie tzw. III RP, “w zaciszu Chicago (…) 21 polskich księży katolickich i jeden polski duchowny prawosławny przechodzą kursy z judaizmu w Kolegium Judaica Spertus. Sponsorowane przez archidiecezję Chicago we współpracy z polską Konferencją Biskupów Katolickich, sześciotygodniowe seminarium łączy intensywną naukę żydowskiej teologii i liturgii [sic!] z wprowadzeniem w amerykanistyczny religijny pluralizm“.

Jak podaje dalej jta za wiceprzewodniczącym ds. akademickich na ww. uczelni oraz dziekanem ww. kursu Rabinem Byronem Sherwinem uczestniczący w powyższym seminarium duchowni “reprezentują śmietankę polskiego katolicyzmu i przyszłych liderów polskiej hierarchii katolickiej”. Jak dodał Sherwin wcześniej połowa z tych duchownych (w tym ks. Chrostowski) studiowała w państwie syjonistycznym w Palestynie i część z nich lepiej mówi po hebrajsku niż po angielsku.

Jeśli chodzi o samą postać ks. Chrostowskiego to podawana jest jego wypowiedź wyrażająca zdziwienie, że sprawa “konwentu w Auschwitz może być postrzegana w taki sposób”. Mimo to Crotowski wyraził wolę ponownego omówienia kwestii konwentu i tego co uważa za nieszczęsne zejście z drogi lepszego zrozumienia między polskimi katolikami a żydami. (…) “Uważam że porozumienie zawarte w Genewie [ze środowiskami żydowskimi – więcej por. w pierwszym linku poniżej tekstu – przyp. wł.] było jasnym znakiem że kardynał Franciszek Macharski postanowił kontynuować dialog żydowsko-katolicki” powiedział Crotowski. – “To pierwszy raz w dziejach całego Kościoła, że Kościół zgodził się przenieść klasztor. Błędem kardynała było to, że niemożliwe okazało się jego przeniesienie w okresie dwóch lat, w tak trudnych ekonomicznie czasach”.

Jak uzupełnia dalej jta: “Dla Crotowskiego, członka Komisji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Żydami i Judaizmem, kontrowersja dotycząca konwentu i seminarium podkreślają jeden temat: potrzebę dla Żydów i Polaków porozumienia się w kwestii ich relacji wobec Holokaustu”. “Nawet jeśli wiemy, że sprawcami Szoa są naziści, wiemy również, że doszło do niego na naszej ziemi” – powiedział Crotowski. (…) “Po wojnie było pojednanie żydowsko-niemieckie, polsko-niemieckie, lecz nie było pojednania polsko-żydowskiego. Obie strony spierają się kto cierpiał więcej. Musimy spojrzeć na nasze cierpienie nowymi oczami (…) Naszym celem jest zobaczeniem judaizmu oczami jego wyznawców – Judaizmu jako żyjącego Judaizmu” – powiedział Crotowski. (…) “W Jerozolimie nasz program nauczania odnośnie judaizmu miał charakter historyczny – biblijny judaizm. Nie było szansy spojrzenia na współczesny judaizm, spojrzenia na jego bogactwo tak jak postrzegają je sami żydzi.”

Artykuł informuje dalej że amerykanistyczne seminarium dla polskich księży ustalone przez kard. Macharskiego z kard. J. Bernardinem jeszcze pod koniec roku 1987 na synodzie w Rzymie, miało właśnie zapewnić im owo “nowe spojrzenie”. “W rezultacie – obok nauki w salach – sześć godzin dziennie, cztery dni w tygodniu – z [żydowskimi] teologami reformowanymi, konserwatywnymi, ortodoksyjnymi i rekonstrukcjonistycznymi – polscy księża spędzają żydowski szabas, odwiedzając miejscowe synagogi w Chicago. Crotowski wspomina większość z tych spotkań jako “bardzo, bardzo cudowne”, przy czym amerykańscy żydzi często z zaskoczeniem słuchali polskich księży jako lepiej znających hebrajski niż oni sami. “Doświadczyliśmy bardzo głęboko żydowskiej micwy gościnności” – powiedział – “Była ona niezwykle bogata”. Pomimo sporu dotyczącego konwentu, Crotowski powiedział, że lekcje nauczone podczas seminarium pozwolą księżom przekazać nowe lekcje ich naśladowcom w całej Polsce kiedy 18 sierpnia wrócą. Crotowski wprowadzi również swoje lekcje w życie, gdyż polski Episkopat przygotowuje dokument o relacjach międzyreligijnych na 50-tą rocznicę niemieckiej napaści na Polskę, 1 września 1939.”

“‘Będzie on na pewno zawierał elementy pojednania’ – powiedział kapłan. – ‘Chcemy przezwyciężyć historię i zacząć nową przyszłość w naszych wzajemnych stosunkach'”

Jak widać zatem przygotowania do szkoleń rabinicznych dla polskich duchownych rozpoczęły się jeszcze pod koniec PRL, co wskazuje na przemyślany i zaplanowany z góry charakter całej “transformacji ustrojowej” także na jej poziomie religijnym.

podobne tematy:

Jan Paweł II i judaizm (IV)

Jan Paweł II i judaizm (VI)

Założenia duszpasterskie na progu transformacji w Polsce

Ks. W. Chrostowski – duchowny zreorientowany (posoborowego Kościoła)

Ks. W. Chrostowski: Perspektywy dialogu z żydami

Ks. W. Chrostowski: Żydowskość Jezusa